terug terug verder verder

Uit het

kerkblad

Terugblik 

Mijn herinneringen aan Priester Bert de Vries

Door Ruvin Usmany

 

Mijn eerste contact met de St. Franciscus Gemeente begon op de kerstnacht viering van 24 december 1991 in het Rotterdams Groothandelsgebouw. In die tijd was men met de verhuizing bezig van de oude kerk naar de nieuwe kerkruimte in de Gerrit van de Lindestraat en daarom week de kerk tijdelijk voor de kerstviering uit naar het Groothandelsgebouw. Bij die gelegenheid maakte ik voor het eerst kennis met priester Bert de Vries. Ook werden in de winter van 1991/92 enkele diensten thuis bij Joke & Jean Wolters gehouden, die op toerbeurt gecelebreerd werden door de priesters Arie Hoogendoorn, Frans ten Brink en Bert de Vries. Zij waren in die dagen de drie priesters die wisselend aan het altaar celebreerden, Priester Ten Brink kwam altijd met zijn vrouw Anne. Er waren toen twee diakenen: Chris Dorsman en Cornelis den Draak, en de altaardienaren Jack de Graaf en Cees Betcke. Op het orgel speelden de organisten Henny Hoogvliet-Kieft en op verzoek van Arie Hoogendoorn speelde ook Nelly Schouw-Zaat of heel soms Jo Boogert-van Stuijvenberg (die onlangs,  ook is overleden).

Priester Bert de Vries kwam in die jaren vanuit Voorburg nog in zijn oranje Reliant-Robin (Een opvallende driewielige auto) en vaak reed Betsy van Hoogenhuyze, de zuster van wijlen mgr. Louis van Hoogenhuyze met hem mee. 

In het begin kwam ik als vast bezoeker, maar ik mocht later ook aan het altaar dienen. Als altaardienaar kwam ik in die eerste jaren elke zondag in onze kerk en werd Mijn contact met de dienstdoende priesters en altaarmedewerkers ook nauwer. Elke priester die de dienst leidde gaf ieder naar mijn gevoel een bijzondere bijdrage en glans aan het geheel. En zo ondervond ik ook de diensten waarbij Bert de dienst leidde als zeer kundig en nauwgezet. Met nauwgezet en kundig bedoel ik bijvoorbeeld dat hij de ingewikkelde ceremoniële  en liturgische handelingen van de bijzondere diensten op de hoogtijdagen uit het hoofd kende, zoals  de diensten gedurende de Stille Week tot aan Pasen, en van Kerstmis en Maria Lichtmis. Die kennis had priester de Vries volgens mij opgedaan op het seminar in de Rooms-Katholieke Kerk die hij toch altijd beschouwde als de ‘Moederkerk’.  Hij heeft zijn priesterwijding in de VKK in 1980 in den Haag uit handen van mgr. Van Brakel.

Priester Bert de Vries had in 1992 ook het huwelijk tussen mij en mijn -ex vrouw bij ons thuis ingezegend. Hiervoor had hij toestemming gevraagd van Mgr. Draaisma. Bijzondere herinneringen aan Priester de Vries gaan terug naar de warme zomermaanden (1994-1998), waarbij het weleens voorkwam dat wij samen aan het altaar de dienst deden en dat er vanwege vakantietijd geen bezoekers waren in de gemeente. Voor mijn liturgische trainingen was met de andere priesters afgesproken, dat priester De Vries mij zou begeleiden. Daarom kwam ik voor lessen regelmatig bij hem thuis voor instructie en dan deden wij samen dienst aan zijn huisaltaar. Omdat bij de oude gewaden géén passende soutane voor mij aanwezig was en een aankoop van een nieuwe soutane een dure aan gelegenheid voor mij zou worden, schonk Bert zijn oude soutane van Shetland wol aan mij.

Met priester de Vries reed ik soms mee in zijn oranje kleurige driewieler naar o.a. de Landdagen in Naarden maar ook  waren we samen aanwezig bij de wijdingen van nieuwe priesters. Zo ook hebben wij samen gediend bij de Bisschopswijding van de Deense Priester Jorgensen in (1996?) Op deze manier werd hij naast Priester ook een goede vriend en leerde ik hem als mens kennen. 

Priester de Vries was een erudiet, devoot en gevoelig mens, in zijn huis in Voorburg had hij naast de piano een aantal boekenkasten staan met geestelijke, alsook Nederlandse literatuur. Priester de Vries was volgens mij een bewonderaar van Herman Heijermans. Innerlijk voelde hij zich naar zijn zeggen een Engelse aristocraat en hij was erg op de Engelse omgangsvormen gesteld. Hij zei eens tegen mij, om mystiek te vinden hoeft men het niet altijd in de Oosterse hoek te zoeken, daarom bracht hij in zijn preken ook inzichten van de Westerse Mystici zoals Meister Eckhart, Swedenborg of de Heilige Johannes van het Kruis naar voren. Priester de Vries had een grote bewonderding voor de Jezuïeten Orde en voor de toenmalige Paus Johannes Paulus II. Bert was goed in het Latijn en Grieks onderlegd, en deed aan zijn huisaltaar de diensten ook in het Latijn.

Priester Bert de Vries werd gedurende de oorlogsjaren te werk gesteld in Duitsland.Uit zijn verhalen weet ik dat hij door de Duitsers goed is behandeld en dat hij de verschrikkingen in de joodse kampen niet heeft gezien. Bert onthulde mij dat ergens in zijn familie ook joods bloed was, dat hij zijn moeder al vroeg verloor en dat hij een goede relatie had met zijn tweede moeder.

Zij was de persoon die hem in contact bracht met de Theosofie en later met onze kerk. Bert had een slechte relatie met zijn vader en met zijn enige broer. Toen ik hem in 2010 voor het laatst zag, vertelde hij ij enigszins geroerd dat hij bij toeval uit de krant moest vernemen dat zijn broer was overleden. Bij onze laatste ontmoeting met hem en uit de verhalen, die hij mij vertelde besefte ik hoe eenzaam priester de Vries moet zijn geweest. Over zijn persoonlijk leven vertelde hij mij eens een relatie te hebben gehad die op een onbegrijpelijke manier werd verbroken en dat hij in de jaren daarna niet iemand heeft kunnen vinden met wie hij zijn leven kon delen. Bij het ouder worden voelde Bert zich, zeker in zijn laatste levensjaren, eenzaam en was het gemis van een levensgezel voor hem groot. Als hoogbejaarde alleenstaande vond Bert de mensen en zijn leefwereld door de commercialisering verhard en die geleidelijke verharding in de samenleving heeft hij persoonlijk ook op kantoor ondervonden toen hij tot aan zijn pensionering nog werkzaam was bij de NMB bank. 

De kerk en de Heer Christus hebben in zijn leven altijd een belangrijke plaats gehad. Hij was als VKK-priester niet alleen verbonden in Rotterdam, maar was jarenlang ook verbonden aan de Haagse Kerkgemeente en hij kwam ook in de Arnhemse kerkgemeente. Priester de Vries kende door zijn verbondenheid met de VKK en door zijn jaren als voorzitter van clericale synode veel priesters uit binnen- en buitenland.

Met enkelen van hen correspondeerde hij.  Hij vertelde  mij eens dat hij ook diensten heeft gedaan in Londen en in Parijs. Veel vertelde hij mij over zijn mystieke persoonlijke ervaring als priester en hoe hij de kerkelijke wijdingen in zijn leven heeft ervaren, die geleidelijk met het verstrijken van de jaren uitwerken in je ziel. Bert vertelde mij veel over de rituele handelingen o.a. hoe je als priester de vingers moet houden tijdens de consecratie of hoe je de Zegen door moet geven en waarom volgens hem tijdens de mis het altaar of de staf van de Bisschop niet met blote hand aangeraakt mag worden, maar hij vertelde ook anekdotes over collega priesters. De Mgrs. Van Hoogenhuyze en Van Brakel en echtgenote Kiddy kende hij goed. Bert voelde zich als priester erg door Mgr. van Brakel gewaardeerd. 

Na het vertrek van priester Hoogendoorn in 1999 heeft priester de Vries samen met priester Frans ten Brink de Rotterdamse kerk gedragen. Het schisma in onze kerk n.a.v. de vrouwenwijdingen had voor hem verregaande gevolgen. Ook al voelde priester de Vries sympathie voor de vrouwenwijdingen, als priester stond zijn canonieke gehoorzaamheid – en daarmee de gehoorzaamheid aan de internationale bisschoppelijke synode- voorop.  Zo sloot hij zich in 2003, nadat hij zich ervan vergewist had dat de Rotterdamse kerkgemeente weer een priester had, (Pr. Ronald Engelse werd op 30 november 2002 tot priester gewijd) aan bij de 'oude' VKK groep onder leiding van priester Van Vledder, die in de Galvanistraat in Den Haag bijeenkwam.  Bij deze groep hoopte hij weer eens diensten te mogen verrichten, die kans kreeg hij nauwelijks.

Dat heeft hem zeer teleurgesteld. Hij voelde zich door de kerk aan de kant gezet. Hij bleef contact houden met leden van zijn oude St. Franciscusgemeente,  en bezocht op zondag 27 maart 2011 de St. Franciscuskerk ter gelegenheid van de het opdragen van de eerste H.Mis door pr. Ietske Engelse.  

Het bericht dat priester de Vries alleen is heen gegaan, heeft ons geraakt....want veel heeft hij voor de Kerk, onze St. Franciscus Gemeente en voor mij betekend. Ik kan ze allemaal nog goed voor de geest halen, die samen met mij op het altaar in mijn eerste jaren bij onze kerk dienden...dan denk ik aan Cees Betcke, priester Frans ten Brink en nu ook priester Bert de Vries, die tot een Hoger Leven zijn geroepen.

Weinig is priester Bert de Vries in zijn leven gegeven, maar over veel is hij in dienst en in naam van Onze Heer Christus trouw geweest. Moge het Eeuwig Licht priester Bert de Vries omschijnen en hem die geborgenheid en Liefde geven waar hij als mens in dit sterfelijk leven naar gezocht heeft. 

Opgeschreven door Ruvin Umany / East Belfast 26-01-2013

 

IN MEMORIAM JOHAN PAMEIJER (Overleden 31 januari 2013) 

Priester Johan  heeft samen met zijn echtgenote Riet heel veel betekend voor de kerkgemeente Raalte, voor de Vrij-Katholieke Kerk in Nederland en voor het uitdragen van het gnostisch gedachtengoed in heel Nederland, ook buiten de kerkprovincie.  Velen hebben in de afgelopen jaren juist door zijn boeken en lezingen kennis gemaakt met de Vrij-

 

 

Katholieke Kerk en haar rijke gedachtegoed. Ietske en Ronald hoorden bij zijn uitvaart  de vele sprekers , - familieleden  en leden van diverse spirituele groepen – die getuigden van zijn grote spiritualiteit en zielenwarmte. Voor hemzelf en de meeste sprekers was zijn  heengaan geen reden tot droefenis, maar een mogelijkheid om in en vanuit de werelden van licht en vrede de geestelijke boodschap van  het innerlijk hart uit te kunnen blijven dragen.    

 

IN MEMORIAM JO(HANNA) KINGH BOOGERT-

VAN STUYVENBERG             Door Joke Wolters

Jo kon prachtig zingen met haar heldere sopraanstem en met de akoestiek van de kapel in de Gerrit van de Lindestraat was haar gezang een zegen en balsem voor  ieders oor en hart ! Door sommigen werd ze ook "ons nachtegaaltje" genoemd.  Een vrouw met een levendige en levenslustige  persoonlijkheid, die tot  ver in haar  8o-er jaren nog naar de kerk kwam, aan  Tai Chi  deed, in een koor zong  en op straat rooflustige gasten die het op haar  handtas hadden gemunt, met diezelfde tas om de  oren sloeg en manhaftig van zich af schopte. Niet voor een kleintje

vervaard,  vrolijk, trots op haar afkomst en haar kinderen en kleinkinderen – en wijs. De laatste paar jaren was het voor haar helaas niet meer mogelijk naar de kerk te komen en later ook niet meer om thuis te zijn. Haar geheugen liet haar in de steek.

Zij werd verzorgd in Huize Sonneburgh in Rotterdam-Zuid.  Wij zijn dankbaar voor de mooie herinneringen die wij aan Jo hebben.

Wij wensen haar kinderen, klein- en achterkleinkinderen heel veel sterkte in deze moeilijke periode van verdriet en afscheid.

Moge het Eeuwige Licht Jo omstralen!

 

verder verder
Kerkgemeente Rotterdam St. Franciscuskerk Gerrit van der Lindestraat 65, 3022 TE Rotterdam