Geloofsopvattingen (2)

Schrift en overlevering

Naast de voortzetting van deze sacramentele riten hebben de eerste volgelingen van Christus ook bepaalde leerstellingen en ethische beginselen meegegeven aan Zijn Kerk. Maar, er is veel van deze oorspronkelijke leer van Christus verloren gegaan, terwijl een deel door toevoegingen in de loop der eeuwen onbegrijpelijk is geworden. Wat overgebleven is blijft een erfenis van onschatbare waarde die met liefdevolle zorg en eerbied moet worden bewaakt. De Vrij-Katholieke Kerk beschouwt de H. Schrift, en de tradities van de Kerk als de middelen waarmee de leer van Christus overgedragen werd aan Zijn volgelingen. Op geen enkele wijze wordt daaraan echter onfeilbaarheid in letterlijke zin toegekend. De Vrij-Katholieke Kerk leidt er zekere beginselen van geloof en gedrag uit af. Zij beschouwt deze als fundamentele grondslag voor een juist begrip en juist gedrag. In de formulering van dit samenstel van leringen en ethische beginselen neemt de Vrij-Katholieke Kerk in sommige opzichten een aparte plaats in onder de Christelijke Kerken. Binnen de Christelijke kerk hebben altijd verschillende ´scholen´ bestaan. De middeleeuwse godgeleerden volgden het filosofisch systeem van Aristoteles, maar de vroegste Kerkvaders met wijsgerige inslag waren Platonisten. De Vrij-Katholieke Kerk

heeft veel gemeen met de Platonische en Neo-Platonische school van Christelijke overlevering. Waarbij de duidelijkheid en de nauwgezetheid van de middeleeuwse Wijsbegeerte (de Scholastiek) niet wordt onderschat. Zij is van mening dat een theologie slechts in zoverre zichzelf kan rechtvaardigen en van blijvende waarde kan zijn, als zij een voortdurende toetsing in het licht van de vooruitgang van de menselijke kennis en van de individuele geestelijke bewustwording kan doorstaan. Een dergelijke theologie draagt het karakter van een ´theo- sofie´. Theosofie (van het Griekse woord ´Theosofia´ is Goddelijke Wijsheid) verschilt van theologie door dat zij de nadruk legt op het belang van het zoeken van elk individu naar geestelijk begrip, mede gebaseerd op persoonlijke ervaring. Daar de mens in wezen goddelijk is kan hij uiteindelijk de Godheid kennen in Wiens leven hij deelt. Door, gedurende opeenvolgende levens op aarde, geleidelijk de vermogens te ontwikkelen die in hem sluimeren, kan hij tot een grotere kennis van het heelal komen, dat zelf de uitdrukking is van goddelijk leven. Deze methode van benadering van de Waarheid is van oeroude oorsprong. Zij vindt volkomen rechtvaardiging in de Heilige Schrift. Het begrip ´theosofie’ is steeds weer naar voren gekomen in het godsdienstig denken, zowel in het Oosten als het Westen. Het geeft aan dat zowel mystiek als eclectische wijsbegeerte essentiële bestanddelen zijn van de godsdienst. Op deze wijze wordt de waarheid erkend, waar en onder welke uiterlijke vorm die ook wordt beleefd.