De oriëntalisten zeggen in hun woordenboeken dat het woord manoe komt van de woord man, ‘denken', en daarom verwijst naar de ‘denkende mens’. Esoterisch gezien is echter iedere Manoe, als een vermenselijkte beschermheer van zijn bijzondere tijdkring, slechts het verpersoonlijkte denkbeeld van de 'Goddelijke Gedachte'; ieder van de Manoe’s is daarom de bijzondere god, de schepper en vormer van al wat gedurende zijn eigen tijdkring van bestaan of openbaring verschijnt.

In 1905, 1930 en 1969 van onze eeuw zijn manichese geschriften ontdekt, hetgeen van even groot belang is als de vondst van de Nag-Hammadi-geschriften. De vergeten wereldreligie van Mani (216-276) wordt thans in de wetenschap de tweede hoofdstroom van het christendom genoemd, en is van grote waarde omdat Mani gezien kan worden als de vader van de christelijke tak van theosofie. Mani stelde dat Lao Tse, Boeddha, Zarathoestra, Hermes Trismegistus, Plato en Paulus lichtapostelen zijn geweest van Christus, die uiteindelijk in Jezus tot menswording is gekomen tijdens de doop in de Jordaan. Het manicheïsme dat rekent met reïncarnatie en het schouwende bewustzijn van de inwijding is de eerste synthese van de wereldreligies geweest en het is waarschijnlijk daardoor dat het manicheïsme in zo een korte tijd een wereldreligie is geworden van de Atlantische tot aan de Stille Oceaan.